Lekker proberen

In het domein waar dit practoraat werkt, kom je gauw genoeg Daan Dohmen tegen. Daan is wat mij betreft een van de weinige mensen in dit domein die helder heeft waar het over gaat. Zijn proefschrift is dan ook een inspiratie voor mij.

Een van de opbrengsten van zijn proefschrift is het E5-model. Hij schrijft op een van zijn blogs:

“Tijdens het proces deed ik een belangrijke ontdekking. De eerste fase van implementatie moet een fase zijn waar creativiteit, professionaliteit, plezier en vooral ‘lekker uitproberen’ centraal staan. Er moet positieve energie ontstaan. Zelf ervaren, ideeën genereren en een glimlach krijgen of juist iets afschieten omdat het helemaal niet werkt. Daarmee creëer je ‘ideeënkampioenen’, en dat zijn je ambassadeurs gedurende de rest van het innovatie- of implementatieproces.”

Ik ben trots te melden dat we op drie van onze grotere projecten eindpresentaties van studenten hebben gehad waar ideeën genereren, positieve energie, zelf ervaren en een glimlach krijgen, echt zijn gelukt.

• Voor de Maatschappij van Weldadigheid en de ZorgZaak hebben zeven mbo-v studenten van het Excellentietraject over hun ideeën voor de voormalige Tuinbouwschool in Frederiksoord verteld.

• Voor Interzorg hebben vier hbo-studenten van de HIT samen met twee hbo-v studenten van het lectoraat Verpleegkundige diagnostiek verteld over hun projecten voor de locatie Hoprank van Interzorg.
• Bij VNN in Groningen hebben vier hbo-v studenten van het lectoraat Verpleegkundige diagnostiek hun onderzoek gepresenteerd naar of het wel of niet gewenst en mogelijk is om spraaksturing in het EPD in te voeren.
  Hier is veel energie van mensen in gaan zitten. Én we hebben er veel van geleerd voor betere opbrengsten en betere samenwerkingsprocessen.

Na een jaar kan ik zeggen dat het me opvalt dat er wat betreft technologie in zorg en welzijn vaak en veel dezelfde algemeenheden worden verkondigd. Vaak gaat het erover dat technologie nodig is, dat er al zoveel technologie is, dat we meer moeten doen en dat we meer moeten delen over wat we allemaal meemaken. Gevolg is veel beurzen, symposia en congressen om te delen. Er is wekelijks wel een mogelijkheid om op een beurs, symposium of congres te staan om te vertellen over wat we als practoraat aan het doen zijn. En vaak kom ik dan dezelfde mensen tegen met dezelfde verhalen.

Mijn punt is dit: we delen misschien wel teveel algemeenheden delen en krijgen te weinig nieuwe feiten boven water. We delen misschien ook wel veel te weinig wat niet lukt. En moeten wellicht gewoon wat meer ‘lekker uitproberen’.

Ik zal daarom bij tijd en wijle ook vertellen over onze grandioze mislukkingen.